Ten months later...

Δέκα μήνες αργότερα.....

Επιτέλους!!! Όχι, δεν αναφέρομαι στους πάρα κάτι 10 μήνες της εγκυμοσύνης όπως πολλοί μπορεί να σκεφτούν αλλά στους δέκα μήνες που πέρασαν από τον περασμένο Δεκέμβρη που καλωσορίσαμε την μπέμπα μας! Λίγο ακόμα να αργοπορούσα και θα μιλούσαμε για ένα χρόνο!
Ου ου ου, και τι δε συνέβη από τότε, μόνο ανάρτηση δεν κατάφερα να κάνω όπως υποσχέθηκα! Ήδη αυτήν εδώ την ετοιμάζω κοντά ενα μήνα!! Ενώ παράλληλα Μεγαλώνουμε, ομορφαίνουμε, γινόμαστε κοτζάμ δεσποινίδες ...η ψωνάρα,χι,χι!!

Έτσι κάπου εδώ έρχομαι να θαυμάσω και να απονείμω βραβείο οργάνωσης, ατσάλινης θέλησης και αντοχής σε όλες τις μαμαδομπλόγκερς και ειδικά σε αυτές που επιδίδονται στο crafting παντός είδους, οι οποίες είναι και πολλές, και πάντα καταφέρνουν με ένα μαγικό τρόπο να έχουν τις υπέροχες αναρτήσεις τους έτοιμες, για να μπορούμε εμείς να απολαμβάνουμε και να εμπνεόμαστε διαβάζοντάς τες!

Μη νομίσετε βέβαια πως επειδή δεν έγραψα τίποτε τελευταία, δεν μπλογκάρω. Κάθε άλλο, μπλογκάρω νοερά!
Εξάλλου αυτοί οι δέκα μήνες ήταν γεμάτοι από υπέροχα γεγονότα τα οποία συνοδεύονταν πάντα από χειροτεχνίες και κατασκευές τις οποίες έχω φωτογραφίσει και αναμένουν να μεταμορφωθούν σε αναρτήσεις. Το δύσκολο είναι (και πάντα ήταν, εδώ που τα λέμε και πριν δεν ήμουν πολύ συνεπής) να οργανώσω και να επεξεργαστώ τις φωτογραφίες που βγάζω κάθε φορά.  Μου παίρνει αρκετό χρόνο στον οποίο θα πρέπει να είμαι καθηλωμένη στον σταθερό υπολογιστή, και φυσικά με ένα μωράκι που έχει αρκετά άστατο ύπνο και το οποίο θηλάζει ακόμη, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εφικτό!

Για να πάρετε μια ιδέα, να ένα μικρό ημερολόγιο για τους μήνες που πέρασαν μέσα από τα μάτια της μπεμπούλας μας! Αλήθεια πότε πέρασαν κιόλας...;;!!

Στις 2 Δεκέμβρη ήρθα στον κόσμο και μετά από λίγο γιορτάσαμε τα γενέθλια του μπαμπά, έχουμε το ίδιο ζώδιο! Άγχος και αγωνία η μαμά, μέχρι να γνωριστούμε και να μάθουμε η μια τα χούγια της άλλης!

Η γιαγιά Μαίρη μας έφτιαξε βασιλόπιτα τσουρέκι καρδούλα και μας βρήκε το νέο έτος ενώ μόλις είχα ένα μήνα στη ζωή!

Η μαμά ζωγραφίζει το δωμάτιο όταν εγώ κοιμάμαι! Άθλος δηλαδή, μιας και ζητάω να φάω κάθε μιάμιση ώρα! Τα πρώτα μου παπουτσάκια από τη γιαγιά!

Γιούπι!!! Άρχισα να βγαίνω βόλτες με το αυτοκίνητο και το καρότσι! Μ' αρέσει! Φόρεσα και το πρώτο μου βραχιόλι Μαρτάκι για να μη με κάψει ο ήλιος, δώρο της Χριστίνας!

Η βόλτες συνεχίζουν, η μαμά μου τρελαίνεται να μου βάζει τις κορδέλες που μου φτιάχνει και να στολίζει το σπίτι με ανοιξιάτικα λουλούδια!

Καλέ τι περίεργα πράγματα συμβαίνουν; Μου δίνουν να φάω κρέμα με κουτάλι, έχει πλάκα, μ' αρέσει να λερώνομαι αλλά δε θέλω να με σκουπίζουν! Δοκίμασα να κοιμηθώ και στην κούνια στο δωμάτιο μου με την πάντα και τα μαξιλαράκια που μου έφτιαξε η μαμά! Ωραία ήταν!

Μεγαλώνω λένε, αλλά τα πόδια μου συνεχίζουν να είναι μια στάλα, σε σύγκριση με της μαμάς! Α!! παραλίγο να πνίξουν την ξαδέρφη μου, την βάφτισαν λέει και θα τη φωνάζουμε Κωνσταντίνα! Κάτι μου λέει ότι θα το βιώσω και εγώ σύντομα αυτό και δεν θα μου αρέσει καθόλου!

 

Τι σας έλεγα; Την πάτησα και εγώ! Με βαφτίσαν και με λένε Μαρία τώρα, αλλά με φωνάζουν Μαίρη! Αχ αυτή η μαμά όλη μέρα έτρεχε σαν παλαβή καιρό πριν, έκοβε, έραβε, ζωγράφιζε, έβαφε, ησυχία δεν είχε και λέει για μένα! Και σα να μην έφτανε η βάφτιση οργάνωσε και ένα double babyshower για δυο φίλες της που θα γεννούσαν τον επόμενο μήνα!!! 

Επιτέλους με πήγαν σε αυτό το μέρος που λέγεται θάλασσα! Γουάου λέμε!! Ήταν τέλεια!

Το καλύτερο όμως ήταν η συναυλία των Μικρούτσικου-Πασχαλίδη! Η αλήθεια είναι, το έμαθα εγώ, δεν ήθελαν να με πάρουν μαζί τους, δεν κάνει για τα αυτιά μου λέγαν! Δεν τους άφησα όμως, για να κοιμηθώ θέλω να θηλάζω από τη μαμά μου και έτσι αναγκαστικά με πήραν μαζί τους! Στην αρχή με πήρε ο ύπνος και με ξύπνησε αυτός ο αγενής κύριος Θάνος με το πιάνο και τη φωνάρα του! Τον κύριο Μίλτο τον συμπάθησα πολύ, χόρεψα και νανουρίστηκα πολύ ωραία με τα τραγούδια του μιας και τα ακούμε συνεχώς στο σπίτι!

Τώρα που στέκομαι στα πόδια μου και θα μάθω και να περπατάω, λέω να πάρω το μηχανάκι του θείου και να κάνω τις βολτίτσες μου, τι λέτε;

Αχ, ήταν μια γεμάτη και πολύ όμορφη χρονιά! Μένει ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης οπότε και θα οργανώσουμε τα πρώτα μας γενέθλια, ελπίζω η ανάλογη αφιέρωση να μην κάνει 10 μήνες να αναρτηθεί!

Τώρα όποια μαμά έχει καμιά συμβουλή για το πως γίνεται να συνδυάσει κανείς και μωρό και μπλόγκ, ας μου τη στείλει παρακαλώ γιατί μου φαίνεται πως από Δεκέμβρη που επιστρέφω στη δουλειά θα φρικάρω! Σας φιλώ και...wishful thinking...τα λεμε σύντομα και πιο οργανωμένα....!

Welcome....!

Καλώς όρισες ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ! Καλώς όρισες 2016! Καλώς όρισες ΈΡΩΤΑ! Καλώς όρισες Άνοιξη!

Με αυτή τη σειρά και πολύ καθυστερημένα! Όχι δεν είναι μια ανάρτηση για το νέο έτος, την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ;-P ή την Άνοιξη αλλά σίγουρα για τη γιορτή της αγάπης...
Ένα μήνα πριν μπει το 2016, λίγο νωρίτερα από ότι την περιμέναμε και ύστερα από 9 όμορφους αλλά και αγχωτικούς μήνες ήρθε στον κόσμο η μεγάλη αγάπη της κοινής ζωής μας, η ΜΠΕΜΠΑ μας!

Τα λόγια είναι περιττά όταν θέλει να αναφερθεί κανείς σε αυτό το μαγικό, συγκλονιστικό γεγονός της γέννησης ενός παιδιού ειδικά του δικού του παιδιού! Όταν δε, αυτό έρχεται μετά από δυσκολίες και κάμποσες απογοητεύσεις η χαρά είναι πολλαπλάσια! Εκτιμάς πολύ περισσότερο αυτό το υπέροχο δώρο που δυστυχώς δεν μπορούν πάντα όλοι να γευτούν!

Και ναι, όντως, ήταν μια απίστευτη εμπειρία την οποία το άγχος, ο φόβος και η αγωνία δε σε αφήνουν να ευχαριστηθείς όσο θα έπρεπε! Στο τέλος όμως, πράγματι και αν και δεν το περίμενα ότι θα φτάσω να το πω και εγώ κάποια στιγμή, όντως ξεχνάς κάθε δύσκολη στιγμή σα να μη τη βίωσες ποτέ! Είτε μιλάμε για την εγκυμοσύνη, είτε για τον τοκετό!



Δε θα μακρηγορήσω για το πόσο υπέροχη βλέπω την μπεμπούλα μου -η μαμά κουκουβάγια- ακόμη δε βγήκε από το αβγό! Θέλω μόνο να καταγράψω και εδώ σε αυτό το μπλογκ αυτό το γεγονός και να ευχαριστήσω όλους όσους βοήθησαν-φίλους και συγγενείς- με κάθε τρόπο σε αυτό το ταξίδι! Επίσης θέλω να ευχαριστήσω το γιατρό μου ο οποίος μας φέρθηκε άψογα και με τις γνώσεις και τον επαγγελματισμό του έφερε την μπεμπούλα μας στον κόσμο παρ όλες τις δυσκολίες της τελευταίας στιγμής!

Τέλος αυτή η ανάρτηση είναι ειδικά αφιερωμένη στη μαία μου! Λέω μαία μου, γιατί ήμουν από τις τυχερές που ο γιατρός μου γνωρίζει και υπογραμμίζει τη σημασία της μαίας σε όλη τη διαδικασία τόσο της εγκυμοσύνης όσο και της γέννας. Και ήμουν ακόμη πιο τυχερή γιατί η μαία μου είναι ένας απίστευτος άνθρωπος με χιούμορ και ακούραστη διάθεση να ενημερώσει. να καθοδηγήσει, να ηρεμήσει, να βοηθήσει την κάθε υστερική μελλοντική μανούλα όπως εγώ!

Για να την ευχαριστήσω λοιπόν αλλά και να ξεχαστώ από τα σκαμπανεβάσματα της λοχείας, της έφτιαξα μια κουκλίτσα ή για την ακρίβεια την μετέτρεψα σε κουκλίτσα! Όχι ότι δεν είναι από μόνη της βέβαια! ;-)

Ευχαριστώ πολύ Νίκη για όλα! Ακόμη και αν δεν κατάφερα να γεννήσω φυσιολογικά η βοήθεια σου ήταν πολύτιμη, ειδικά με το θηλασμό και όλες τις γνώσεις που μας μετέδωσες!

Αυτά προς το παρόν! Θα προσπαθήσω να έχω σύντομα ανάρτηση γιατί οι χειροτεχνίες καλά κρατούν, απλά το blogging θέλει το χρόνο του και αυτό, και με τη μπεμπούλα δεν προλαβαίνω....!Σας φιλώ και πάω για τάισμα!